AFŞİNLİ DERDİÇOK
(Araştırma:Sıddık
Demir)
Erdal Öztürk*
Halkın
içinde yaşayan soylu, anlamlı dörtlükler vardır. Sahibi bilinmez, zamanla ya
anonim olur ya da tanınmış bir başka halk şairine güzellikleri nedeniyle
yakıştırılır. Oysa o dizeleri söyleyenler kanlarıyla canlarıyla içimizde,
köyümüzde, yöremizde yaşamışlar dır.
Türkülerini, koşmalarını söylemişlerdir ve zaman tünelinde
adları silinmiştir. Ancak söyledikleri bize ulaşmıştır. İşte, Afşinli Derdiçok
mahlası ile söylemiş Türk aşık edebiyatının 1874-1937 yılları arasında yaşayan
Ömer Lütfü Pişkin de bunlardan biri.
Onu, sabırlı bir araştırma ve titiz bir derleme sonucu gün
ışığına çıkaran eğitimci-araştırmacı Sıddık Demir’i yürekten kutluyoruz. Derdiçok,
bir yirminci yüzyıl Karaca oğlan’ı ve ondan geri kalır yanı yok. Şiirlerinin tamamı 8’li, 11’li ve 14’lü hece ölçüsüyle
söylenmiş koşma ve semai tarzında. Prof. Dr. Şükrü Elçin’in tanımıyla “Şiir severlerin zevkle
okuyacağı ve halk edebiyatı araştırıcılarının faydalanacağı bir eser.”
Arif Nihat Asya Hoca; “Derdiçok, zamanının en
büyük halk şairiydi. Değeri, Dertliler, Gevheriler, hatta Karacaoğlanlar’la
mukayese edilebilecek kadar yüksektir. Bu hükmü mesuliyetini kabul ederek veriyorum”
diyecek kadar şairi beğenmiştir.
Prof. Dr. Fuat Köprülü, “Aşık edebiyatımızın asrımızdaki son
değerli mümessillerinden sayılabilir” demiş bir yazısında. Sıddık Demir; Şairin, uzun bir çalışma sonucu elde ettiği
368 adet şiirini kitaba koymuş. Ayrıca, Derdiçok’un hayatı, kişiliği ile
kaynakça ve mahalli sözcükleri de eklemiş. Şiirleri okuyunca saf ve bu toprakta
yaşayan canım Türkçe’nin ihtişamına bir daha tanık oluyor insan.
Modern ve serbest yazan her şaire ilham olabilecek söyleyiş
güzelliği, insanı, doğayı her zerresine kadar kavramış derinlemesine bir gözlem
ve Anadolu aşığının insanı saran ve şaşırtan derinlikler ve yoğunluklar
gizlenmiş, sinmiş şiirlerine Derdiçok’un.
Yaşadığı zamanın ve mekanın tanığı ve tanıtıcısı olmuş.
Bize; Sinemasız, televizyonsuz zamanlardan; rengiyle, kokusuyla, insanıyla, doğasıyla
belgesel bir miras bırakmış, yaşadığı Anadolu’nun küçük bir köşesinde… *(İlkyaz
Edebiyat dergisi-sayı:14-Mart 1993)
***
***
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder